Japońska broń

Japońska broń

Zaprezentowane poniżej głownie to tanto, wakizashi i katana.

Katana (刀 katana) – jeden z rodzajów mieczy japońskich.

Katana to japońska broń biała, o długości głowni powyżej 60 cm, jednosieczna zakrzywiona głownia (w różnym stopniu) i ściętym, różnorodnym sztychu (kissaki). Jest wiele kształtów krzywizn oraz wiele długości głowni.

Jelec (tsuba) tej broni ma różny kształt, często zdobiony nie rzadko w formie ażurowej.

Rękojeść (tsuka) wykonana jest z wydrążonego drewna lub miedzi, z oplotem jedwabnym lub w przypadku tradycyjnych katan z oplotem ze specjalnie preparowanej mechaniczne skóry rekina z elementami dekoracyjnymi menuki, mekugi, fuchi, kaschira.

 

Wakizashi (jap. 脇差) – krótki japoński miecz jednosieczny.
Głownia o długości 30-60 cm, w większości z wzdłużną, wzmacniającą krawędzią zwaną shinogi. Saya (pochwa) wakizashi nierzadko posiada krótki nożyk Kozuka.

Kozuka (jap. 小柄 ko-zuka) – nożyk niewielkich rozmiarów, umieszczany razem ze szpilą kōgai w saya samurajskiego miecza, np. katany, wakizashi.
Tylko samuraj miał prawo do noszenia dwóch mieczy katany i wakizashi jednocześnie.

Tantō (jap. 短刀, sztylet) − rodzaj sztyletu lub puginału japońskiego z jedno- lub obosiecznym ostrzem, o długości od 15 do 30 centymetrów.
Głownia w większości miała zastosowanie do pchnięć, lecz można nią było także z powodzeniem ciąć. W zależności od rodzaju mógł być noszony jako shōtō w zestawie dwóch mieczy daishō, w zastępstwie wakizashi lub też jako samodzielna broń.